Proposal (Türkçe)

tipografik denemeler 2

kütüphaneyi gözetleme

tipografik denemeler

ilk denemelerim fakat genel tarz gözümde italic ve serifli olarak canlandı ilk aşamada. daha farklı fontlarla devam edeceğim.

ACTING IN THE LIBRARY

*"Der Gesetzesvollakt"

ACT 1

<meditation. sitting in library>
kütüphanede meditasyon. hareketsiz, sessiz oturuş.

SAHNE 1

Kütüphaneye giriş. Kafka'nın Dava'sı ve Anayasa'yı alıp uygun bir yer buluyorum. Kitapları yükselti olarak kullanarak rahat bir bağdaş oturuşuna geçiyorum. Hareketsiz sessiz, gözler kapalı (ya da sabit bir noktada) 30 dakika kalıyorum. Dikkatim nefesimde. Ayaklardan başın tepesine, başın tepesinden ayaklara, dikkati bedendeki duyumlara yönelterek, tüm bedenimi zihnimle tarıyorum (scan ediyorum). Üzerinde oturduğum kitaplar (Dava ve Anayasa) da bedenimin bir parçası, bir uzantısı oluyor; böylece onları da "scan" ediyorum. Ben otururken, diğerleri (ekip) istedikleri hareketler içinde, istedikleri hızda, benim yapmış olduğum gibi Dava'yı ve Anayasa'yı alıp birer birer geliyor, daire oluşturacak şekilde bağdaş kurarak -veya tercihen başka bir meditasyon oturuşunda- oturuyorlar. Daire tamamlanıyor. 30 dakikanın sonunda, son gelen çanı çalıyor.

ACT 2

.cycle speech.
.döngü söylev.

SAHNE 2

Üzerinde oturmakta olduğum Anayasa'yı alıyor ve rastgele bir paragrafı sessizlik içinde okuyorum. Diğerleri hareketsiz. Okuduktan sonra yanımdakine uzatıyorum, benim kaldığım yerden o okumaya başlıyor, sessizlik içinde. Ben aklımda kalanları seslendirmeye başlıyorum; aklımda kaldığı kadarıyla, eksikler ve fazlalarla. Bilinçaltımın oyunları, dil sürçmeleri, uyduruk cümleler, ani sessizlikler bu seslendirmenin akışını belirliyor: akıl-dışı beni seslendiriyor.
I am not the doer. I am non-doer. "Yeni" kanunlar ağzımdan dökülürken, "kanun-suzlar"dan hemen yanımdaki, bu seslendirmeye maruz kalarak, sessizce, az sonra seslendireceği paragrafı okumakta, o esnada. Bu şekilde dairesel okuma-seslendirme devam ediyor; her sessiz okuyucu, okuduklarıyla birlikte kendinden bir öncekinin -ve daha öncekilerin her birinin- "bilinçaltı"nın sesini içselleştiriyor, sırası geldiğinde kafasının içindeki seslere karışan bu sesleri de bir şekilde kendi sesiyle seslendiriyor.
Bu arada bir sekreter söylenen her kelimeyi daktilosuyla kayıt altına alıyor; mahkeme salonu-kütüphanede.

Herkes seslendirdikten hemen sonra, daire tamamlandığında, son seslendiren çanı çalıyor. *Yerimden kalkıp halihazırda dönmekte olan videomun olduğu dolaba doğru yürüyorum.

ACT 3

non-doer
non-performer
eden-siz performans
video

SAHNE 3

Video-
sahne dışından sahneye, sahneden sahne dışına

Kafka'nın Dava'sından seçtiğim bir bölümü, sadece romanın kahramanı K.'nın "act"lerinden oluşan bir özet haline getiriyorum. Önüne kamera yerleştirdiğim giysi dolabının içine giriyorum - kamera kayıtta- yalnızca bu cümleleri seslendirerek performe ediyorum. K. yok, eylemleri var (mı?): deeds are done but there is no doer. Ben var mıyım, var isem, ben de kimim? Performansı gerçekleştiren ben miyim? Ben sahne dışından biriyim. Halihazırdaki sahneye -kadraja girdim. I am non-performer. Peki sahne bu çerçeve midir? Kayıt eden, kadraj dışındaki kişi de benim. Sahne dışıyım: non-performer. Aynı zamanda var gücümle sahneye; kadraja girmeye çabalıyorum. (Bu çaba gerekli mi? Hiç de değil, zaten ordayım: effortless effort -çabasız çaba) I am non doer. Burada kalmak bir süre sonra  fiziksel sebeplerden ötürü mümkün olamıyor. Fakat bedenim giderek gözden yitse de, (b)eden-siz performans oluyor.

...*Yerimden kalkıp halihazırda dönmekte olan videomun olduğu dolaba doğru yürüyorum.(bknz. SAHNE 2) İçindeki ekranda videomun dönmekte olduğu dolaba yerleş(em)iyorum. "Ekranın; "ayna"nın önüne, belleğin herhangi bir yerine yerleşip, herhangi bir yerinden okumaya başlıyorum Dava'yı (K.'nın act'lerini). Bu arada ekranın önünü kapatıyorum haliyle, çekilmemi isterseniz çekinmeden söyleyiniz. Dikkate almayabilirim, ne de olsa yapan ben değilim. I am non doer.

PEKİ NEDEN?
someday you'll be a star in somebody else's sky
BUT WHY?

>It's all about internalizing the knowledge<

Bütün mesele bilgiyi içselleştirmekte. Bu içselleştirmeden hareketle eylemeke. Ve buradan ilişkilenmekte. Her şey ilişkidir. İlişki her şeydir. İçin ve dışın bütünlüğü içinde. Bütün mesele bu, bütün-lük.

KİM GÖRDÜ
NE DEDİ?

Beuys dedi ki, herkes sanatçıdır. Warhol dedi ki, herkes 15 dakikalığına ünlü olacak. Freud yorumcusu Rieff dedi ki, Freud herkese yaratıcı bir bilinçaltı vererek dehayı demokratikleştirdi.  Fırsattan istifade, ben de bir şeyler dedim. Dedim ki, Otorite, Deha, Anayasa; hepsi bir, kökü bizde, kes kes ye. Dedim ki, bunların üçüyle bir adaya düşsem, aç kalmam. Demokratik bir süreçte, dehamın ışığıyla parlar, ünlü bile olurum. Olurum derken... Ben de KİM oluyorum? Ben sadece oluyorum. Buddha dedi ki, there is no doer. There is no doer or actor. As Buddha said - 'There is a path, there is walking, but there is no traveler. Deeds are being done but there is no doer.  Yapan ben değilim. I am not the doer. Ben sadece oluyorum. The whole process is  a "mode of becoming" as Judith Butler says.

I am non doer.


CHORUS

we all want to be famous. sometime. somehow. we read. we speak. we sing. we act. we react. we do not act. we do. we do not do. we are non doers. non performers. but in the future. we all gonna be. stars. in somebody else's. sky. it's all written. in the stars. it's all written. over there. in library. so let's act. in library.

we are all outlaws. who made the laws? we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?we are all outlaws. who made the laws?

KORO

hepimiz ünlü olmak isteriz ya. bi ara. her nasılsa. okuyoruz. konuşuyoruz. şarkı söylüyoruz. eyliyoruz. eyleniyoruz. eylemiyoruz. ediyoruz. etmiyoruz. etmeyenleriz biz. eylemeyenleriz. ama bi gün. hepimiz. yıldız olucaz. bi başkasının gök. yüzünde. hepsi yazılı bi. yerlerde. yıldızlarda. oralarda bi yerde. hepsi yazılı. kütüphanede. hadi öyleyse. hep birlikte. eyle. kütüphanede.

topumuz gugukuz kimin hukuku? topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?topumuz gugukuz kimin hukuku?

-------
koroya eşlikçi enstrümanlar: vurmalı çalgılar- tüm kitaplar, raflar, beden perküsyonu, çan.

*Der Gesetzesvollakt :"Yasaların çırılçıplaklığı" çağrışımlı, uydurma bir sözcük.  Der Gesetzesvollzug -yasaların icrası'ndan türetme. Das Gesetz kanun, yasa; Der Vollzug icra, infaz, yerine getirme; Der Zug tren, cereyan, nefes, hamle, oynama; Der Akt eylem, fiil, hareket, işlem, muamele, nü, perde (tiyatro), çıplak resim, çıplak vücut, olay, cinsel ilişki gibi çeşitli anlamlara geliyor. Vollakt tamamen çıplak resimler, fotoğraflar (sanatsal, nü) için kullanılıyor.


Şafak Çatalbaş

statement ( henüz tamamlanmadı- düzeltmeler ve eklemeler gerekicek)

In my own research process, I have considered library as the embodiment of bodies which are constituted through certain forms of knowledge and hierarchy. A book can be considered as a body to produce (establish) a way of thinking that is composed of letters, words, sentences and paragraphs. Through my own artistic practice, I approached knowledge as an archive piled up in a library where every individual confronts it in that specific space in silence and in privacy. Also this confrontation in a library is mostly based on consumption of knowledge or literal absorption rather than production. It is reading rather than writing, it is based on monologue rather than a dialogue. A library and a book which proposes a form of reading, it is always there for me to subvert the meaning of usual forms. Firstly, my experience in the library is about writing letters submitted in an envelope to the library or a possible visitor after spending hours in that specific library. It was a gesture of leaking out to those silent monologues. Secondly, I have checked the catalogue of a library for certain poetry book, if it is not present in that library I am bringing my own book to spend 6 hours in that library. I have written another poem between the line spaces of that poetry book and giving it to the library as a gift to the right alphabetical ordered shelf. In this sense, it becomes the only book which can be borrowed that has no due date and cannot be searched through catalogue engine.

Besides, one of the continuous practices of mine is to deal with the book as an object with all its contents, pages, letters, covers, its smell and also its taste. Fragmentation of the body of the book by dismembering the pages to evoke another chain of connotations is one of the essential aspects of the practice. Whereas these are just books which are the containers of thought, comprehension of their content is obstructed due to the reason of deconstruction of the usual mode of reading.

I have altered the usual form of reading to trace a book as a compile of memory which rewrites itself in relation to possible reader’s memory and idiosyncratic associations? In this sense, the book is dismembered and altered to another form which questions the digestion and transformation of knowledge proposed by ontological hegemony of the book. Each book can be considered as a container, a form of a body. The book is not legible in the usual sense so the obstruction by fragmentation is one of the recurring ideas. The performed actions on pages and books are to disrupt the integrity of its wholeness and to subvert its subjection. Books are not only objects but they are also the embodiment of idea of civilization and progress. Books define a system of thoughts and beliefs, or they are defined as the objects of civilization. I give a readable object an unreadable form and it creates the sense of appreciation of source of knowledge as well as questioning the possibility of a rupture in that knowledge.


d.

Personal Research

After reading Alberto Manguel’s books called “Library At Night” and “The History of Reading” , the meaning of library for me evolved in another direction. The keywords are that Manguel were keen on in both books are eternity, labyrinth order and disorder. Unintentionally, my works began to shape around these notions. During my regular visits to libraries while reading these ideas, I started to experiment with my camera on how to look at the library in different ways. My attitude towards libraries became mysterious, distant and frightened as I started to see them as infinite labyrinth where I can get lost or never get out again. So my images resulted from a gaze of a voyeuristic person who is holding back from losing him/herself in and investigating the library as its an eternal labyrinth and a frightening place where anything weird can happen. Because it contains many words, images stories and knowledge, the library is a powerful formation which can hunt down my imaginary curious person. 

Besides, while reading Dreaming by the Book by Elaine Scarry, I came across another  idea from J.J. Gibson’s “kinetic depth effect” which means using layer on layer method in literature to make the reader picture the scene which is described. As I have always been interested in and admirer of layered images and installations, I developed ideas around using transparent layers to give depth and eternity to an image or a sentence.  This made me think of the order of library and how it goes eternal and becomes a disordered formation by adding more knowledge- and obviously more books- as Jorge Luis Borges mentions in his short story called “The Library of Babel”. The last sentence of this story which is The Library is unlimited and cyclical. If an eternal traveler were to cross it in any direction, after centuries he would see that the same volumes were repeated in the same disorder (which, thus repeated, would be an order: the Order). has triggered me to try a layered exhibition system with words. Dividing the sentence into sections and printing on transparent papers, I arranged them back to back to give a feeling of order -but on the other hand disorder -by a proper typography and make the spectator feel that the sentence goes infinite. With the sentence’s meaning and the exhibition method, the result is an ironic work.

From these experiences and sketches of ideas, I will concentrate on using transparency and layer on layer methods by combining the voyeuristic gaze and the infiniteness of the library after reading and taking references from Trial by Franz Kafka.

Aslı